SAKRAMENT NAMASZCZENIA CHORYCH JEST UDZIELANY W NASZEJ PARAFII:

• w czasie comiesięcznych duszpasterskich odwiedzin chorych z posługą sakramentalną (chorych, bądź starszych wiekiem prośmy zgłaszać osobiście lub telefonicznie);
• w razie potrzeby, po zawiadomieniu duszpasterza.

TEOLOGIA

Jeśli ktoś choruje

Choroby są skutkiem grzechu pierworodnego, są świadectwem obecności zła w świecie. Pan Jezus przyszedł zwyciężyć zło we wszystkich jego postaciach. Wielokrotnie w cudowny sposób przywracał zdrowie chorym, równocześnie odpuszczając im grzechy. Ostatecznie pokonał cierpienie i śmierć umierając za nas na krzyżu i zmartwychwstając. Dla ciężko chorych członków swego Kościoła ustanowił Pan Jezus sakrament Namaszczenia Chorych. Można go udzielić chrześcijaninowi, który znalazł się w niebezpieczeństwie życia wskutek ciężkiej choroby lub starości. Gdy zaistnieje niebezpieczeństwo, należy się jak najprędzej postarać o udzielenie tego sakramentu, aby chory mógł go świadomie przyjąć i skorzystał ze wszystkich jego dobrodziejstw. Jeżeli chory stracił przytomność, sakrament jest mu również potrzebny. Normalnie udziela się go chorym, a nie umierającym. Sakramentem umierających jest wiatyk.

Niech wezwie kapłanów

Zwyczajnym szafarzem Namaszczenia Chorych jest proboszcz chorego lub zastępca proboszcza. W nagłym wypadku każdy kapłan może i powinien udzielić tego sakramentu.

Niech się modlą namaszczając go w Imię Pańskie

Znak sakramentalny stanowi namaszczenie olejem chorych i modlitwa kapłana. Oliwa, która działa kojąco i wzmacniająco na ciało człowieka, wyraża nadprzyrodzone skutki tego sakramentu. Kapłan namaszcza organy zmysłów, a w nagłym wypadku tylko czoło chorego.

Modlitwa płynąca z wiary ocali chorego

Namaszczenie Chorych umacnia przede wszystkim duszę chorego wlewając w nią wielką ufność w miłosierdzie Boże i dodając sił do opierania się pokusom szatana i znoszenia choroby w sposób zasługujący na wieczne zbawienie.

Podźwignie go Pan

Jeżeli jest to korzystne dla duszy, sakrament Namaszczenia Chorych przywraca zdrowie ciała. Poświęcając olej chorych biskup prosił, aby stał się on ochroną duszy i ciała każdego namaszczonego tym niebieskim lekarstwem, aby oddalił wszelkie boleści, wszelką słabość i wszelką chorobę duchową i cielesną. Jeżeli ten sakrament nie przywróci już zdrowia w życiu doczesnym, to zawsze stanowi dodatkową rękojmię chwalebnego zmartwychwstania.

Jeśliby w grzechach był, zostaną mu odpuszczone

Przyjmujący Namaszczenie Chorych powinien być w stanie łaski uświęcającej. Dlatego udzielanie tego sakramentu poprzedza zwykle spowiedź. Namaszczenie gładzi wówczas pozostałości grzechu i odpuszcza karę doczesną za grzech całkowicie lub częściowo, zależnie od dyspozycji chorego. Jeżeli chory nie może się spowiadać, to Namaszczenie Chorych własną mocą odpuszcza grzechy, o ile chory pragnął tego odpuszczenia.

Przygotowania

W pokoju chorego należy postawić stół w takim miejscu, aby chory mógł go widzieć, nakryć go białym obrusem i ustawić na nim krzyż, dwie świece, wodę święconą i kropidło, talerzyk z kawałkami waty, solą i kawałkiem chleba, a jeżeli chory przystępuje do Komunii św., także szklankę z czystą wodą i łyżkę.